کد مطلب:179999 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:254
شهادت انهاء و طریق روایتی علامه مجلسی
توضیح: یكی از نسخه های خطی صحیفه سجادیه - كه به شماره 29 در كتابخانه مركزی دانشگاه تهران موجود است - به خطر زین العابدین بن محمد قاسم ساوجبلاعی كه در تاریخ پنجشنبه 7 ربیع الثانی 1099 در اصفهان، نوشتن آن را به پایان برده است. (بنگرید: فهرست دانشگاه تهران، ج 1، ص 165 - 164). این نسخه حواشی بسیار به امضای «م ق» (علامه محمدباقر مجلسی) دارد. همه ی نسخه بر ایشان خوانده شده و در صفحه، 112، پس از پایان متن صحیفه كامله و قبل از ملحقات، متن اجازه روایتی علامه مجلسی به میرزا محمد امین برای روایت صحیفه درج شده است، كه در این جا نقل می شود. این اجازه روایتی، بخشی از تلاش های محدثان بزرگ برای ترویج صحیفه را نشان می دهد.
بسم الله الرحمن الرحیم أنهاه الأخ فی الله، المبتغی لمرضاته تعالی میرزا محمد امین جعله الله تعالی ممن یقتفی آثار الائمة الطاهرین بقرائتی علیه وسماعه منی، سماع فهم و تدقیق و تصحیح و تنقیح.
ثم استجازنی، فاستخرت الله سبحانه، و اجزت له دام تأییده روایتها عنی مع ما الحق بها، بأسانیدی... المتصلة الی سید الساجدین صلوات الله علیه و علی آبائه الطاهرین و اولاده المعصومین.
منها ما اخبرنی به عدة من المشایخ العظام، منهم والدی قدس الله ارواحهم؛ عن شیخ الاسلام و المسلمین بهاء الملة و الدین محمد العاملی؛ عن والده الفقیه الشیخ حسین بن عبدالصمد الحارثی روح الله روحهما؛ عن الشیخ الاعظم زین الملة والدین الشهید الثانی رفع الله درجته؛ عن الشیخ الاجل علی بن عبدالعالی المیسی (ره)؛ عن الشیخ شمس الدین محمد بن المؤذن الجزینی قدس سره؛ عن.. الجلیل ضیاءالدین علی طاب ثراه، عن والده العلامة السعید الشهید محمد بن مكی قدس الله نفسه؛ عن الشیخ المدقق فخرالدین، محمد؛ عن والده العلامة الشیخ ابی منصور الحسن بن یوسف بن المطهر الحلی نورالله ضریحهما؛ عن والده الفقیه سدیدالدین یوسف رحمه الله؛ عن السید الجلیل شمس الدین فخار بن معد الموسوی قدس سره؛ عن الشیخین الاجلین علی بن السكون و عمید الرؤساء هبة الله بن حامد روح الله روحهما؛ عن السید الاجل بهاء الشرف الی آخر السند المذكور فی المتن.
و بالاسناد عن السید فخار؛ عن الشیخ الاعلم الافخم محمد بن ادریس الحلی رضی الله عنهما؛ عن الشیخ الفقیه ابن علی؛ عن والده شیخ الطائفة المحقة قدس الله اسرارهم؛ الی آخر السند المرقوم فی الهامش.
فأجزت له دام تأییده تلاوتها و روایتها عنی بتلك الاسانید و غیرها، بل سائر كتب الادعیة بأسانیدی العدیدة المتصلة الی مؤلفیها من اكابر علمائنا رضوان الله علیهم.
فلیروها عنی، مراعیا لشرایط الروایة، داعیا لی و لمشایخی فی مآن الاجابة.
و كتب بیمینه الوازرة الداثرة افقر العباد الی عفو ربه الغنی، محمد باقر بن محمد تقی، عفی الله عن هفواتهم و سیئاتهما، فی شهر ذی الحجة الحرام من سنة احدی و مائة و الف من الهجرة المقدسة، حامدا عنه علی نعمائه، مصلیا علی سید انبیائه و الاصفیاء من عترته و اوصیائه، مسلما علیهم اجمعین و الحمدلله رب العالمین.
بسم الله الرحمن الرحیم أنهاه الأخ فی الله، المبتغی لمرضاته تعالی میرزا محمد امین جعله الله تعالی ممن یقتفی آثار الائمة الطاهرین بقرائتی علیه وسماعه منی، سماع فهم و تدقیق و تصحیح و تنقیح.
ثم استجازنی، فاستخرت الله سبحانه، و اجزت له دام تأییده روایتها عنی مع ما الحق بها، بأسانیدی... المتصلة الی سید الساجدین صلوات الله علیه و علی آبائه الطاهرین و اولاده المعصومین.
منها ما اخبرنی به عدة من المشایخ العظام، منهم والدی قدس الله ارواحهم؛ عن شیخ الاسلام و المسلمین بهاء الملة و الدین محمد العاملی؛ عن والده الفقیه الشیخ حسین بن عبدالصمد الحارثی روح الله روحهما؛ عن الشیخ الاعظم زین الملة والدین الشهید الثانی رفع الله درجته؛ عن الشیخ الاجل علی بن عبدالعالی المیسی (ره)؛ عن الشیخ شمس الدین محمد بن المؤذن الجزینی قدس سره؛ عن.. الجلیل ضیاءالدین علی طاب ثراه، عن والده العلامة السعید الشهید محمد بن مكی قدس الله نفسه؛ عن الشیخ المدقق فخرالدین، محمد؛ عن والده العلامة الشیخ ابی منصور الحسن بن یوسف بن المطهر الحلی نورالله ضریحهما؛ عن والده الفقیه سدیدالدین یوسف رحمه الله؛ عن السید الجلیل شمس الدین فخار بن معد الموسوی قدس سره؛ عن الشیخین الاجلین علی بن السكون و عمید الرؤساء هبة الله بن حامد روح الله روحهما؛ عن السید الاجل بهاء الشرف الی آخر السند المذكور فی المتن.
و بالاسناد عن السید فخار؛ عن الشیخ الاعلم الافخم محمد بن ادریس الحلی رضی الله عنهما؛ عن الشیخ الفقیه ابن علی؛ عن والده شیخ الطائفة المحقة قدس الله اسرارهم؛ الی آخر السند المرقوم فی الهامش.
فأجزت له دام تأییده تلاوتها و روایتها عنی بتلك الاسانید و غیرها، بل سائر كتب الادعیة بأسانیدی العدیدة المتصلة الی مؤلفیها من اكابر علمائنا رضوان الله علیهم.
فلیروها عنی، مراعیا لشرایط الروایة، داعیا لی و لمشایخی فی مآن الاجابة.
و كتب بیمینه الوازرة الداثرة افقر العباد الی عفو ربه الغنی، محمد باقر بن محمد تقی، عفی الله عن هفواتهم و سیئاتهما، فی شهر ذی الحجة الحرام من سنة احدی و مائة و الف من الهجرة المقدسة، حامدا عنه علی نعمائه، مصلیا علی سید انبیائه و الاصفیاء من عترته و اوصیائه، مسلما علیهم اجمعین و الحمدلله رب العالمین.